Димоски им припаѓа на оние млади поети кои последниве неколку години не многу гласно, но стрпливо и упорно тргнаа во надминување на заситеноста од еден усвоен и устален, стандардизиран поетски исказ. Иако во овој однос сѐ уште можеме со поголема сигурност да зборуваме за тенденција отколку за стварност, за намера отколку за резултат, треба да се истакне дека устремот и смелоста за таков чекор се за респект. Пред сѐ овдека мислиме на “Проект” чии песни имаат доста од она што би можеле да го наречеме програмско, од она што подразбира еден вид проектиран стремеж за извесни иновации и отворање простор за еден нов сензибилитет. Веле Смилевски