Јас и немам некои посебни стихови.
 Егото живее во нив или тие во егото.
 Егото ви раскажува.
 Моите зборови пресушијa.
 Ги нема. Исто како што некои птици никогаш не се враќаат. Исто како што и некои утра се ладни, после вечерниот дожд. Исто како што пробуваш да бегаш од себеси а, не можеш. Стихови кои говорат за надеж, иако навидум изгледаат само стихови за љубов, сепак имаат скриена порака велејќи: „Никогаш не заборавајте се себеси“. 
 Иако, самите стихови се пишувани во прво лице еднина, не значи оти авторот си ги пишува за себеси. Говори за сите нас. Оти, егото никого не остава рамнодушен.