Некогаш животот знае да ви ги помеша љубовните ноти, та да ги заслади со мала доза на осаменост, иронија или надеж за нешто ново, за нов почеток на крајот. Ве надвладува отсутното присуство на оној чија прегратка е ваш универзум за навек, оној поради кој сте на раб на агонија кога во тивките ноќи ја нема неговата рака цврство да ја зграпчи вашата. Едноставно, секој стих од оваа моја агонична т.чка има свој заслужен миг кој како главен виновник на идеален начин ѝ дава посебна арома на секоја песна .