Една од главните теми во расказите на Хофман, покрај темата на душевно растројство и бунило, покрај темата на ониричните состојби или на музичките влијанија, како акорди на повисоките сфери, секако е и темата на љубовта, предадена во разни форми и варијанти, ту како мечтателна состојба, ту како судбинска врска на две осамени души, или, најчесто, како несреќна, па и трагична историја. Љубовта кај Хофман исто така е замислена како еден вид расплет, фантастичен излез од здодевното секојдневие, од баналноста и заморот на монотониот и зачмаен помин.