Обидувајќи се да застане на сопствените нозе З.Ј се обидува да го израсне својот син. Родителството е секогаш поврзано со животните и цивилизациските стандарди. Животните за разлика од луѓето немаат цивилизација, но истотака се грижат за своето потомство. З.Ј. се грижи за својот син, но не е животно или така мисли, но можеби не е ни човек, бидејќи нема многу луѓе. Ова сè повеќе го доближува З.Ј. кон неговата трагична разврска која е толку неизбежна колку и љубовта.