Ова дело е производ на долгогодишната разочараност на младата авторка од – засега – непоправливата реалност во Р. Македонија. Алегориски се прикажани танталовите маки на македонските граѓани, како и еволуцијата на расипување на душата којашто е поттикната од лошите животни и работни услови, непотизмот и кронизмот, алчноста, корупцијата и двојните аршини кои владеат во високите политички кругови. Дополнително, метафорички е прикажан изборот меѓу две зла – со кој македонските граѓани често се соочени – како и исходот на немањето можност за прикажување на сопствениот талент. Во конкретново дело исто така суптилно се критикуваат и модерните квазифилозофии, шундот, безглавото следење трендови, како и несфаќањето на објективната уметност. Сè на сè, ова навидум мрачно дело предупредува на неподносливата леснотија на приклонувањето кон расипништво од страна на луѓе коишто живеат во макотрпна реалност.